یا به عبارتی کوتاه تر IP، یکی از چند پروتکل و یا مجموعه قوانینی است که امروزه در سراسر جهان برای ارتباط با دیگران در شبکه جهانی اینترنت استفاده می شود که البته از مهم ترین این پروتکل ها نیز می باشد. این قرارداد (پروتکل) بنیادی ترین قرارداد شکل دهنده اینترنت می باشد و وظیفه مسیردهی بسته‌های اطلاعاتی را در گذر از مرزهای شبکه‌ها به عهده دارد.
IP مانند آدرس کامپیوتر شما در دهکده جهانی وب است و راج ترین عنصر در دنیای اینترنت می باشد. آی پی هایی که امروزه در دنیا مورد استفاده قرار می گیرند به دو دسته تقسیم می شوند: IPv4 و IPv6.
امروزه طیف بسیار گسترده ای از کامپیوتر ها و سرور ها با IPv4 یا همان آی پی نسخه چهارم، آدرس دهی می شوند و شکل این نوع IP چیزی شبیه به 192.0.0.1 می باشد و تنها از اعداد پشتیبانی می کند. این نسخه از آی پی از سال 1981 در دنیا به عنوان آدرس دهی رایج شد و تا به امروز توسط بسیاری از دستگاه ها و گجت های هوشمند مورد استفاده قرار گرفته است. بعده ها با پیشرفت تکنولوژی و افزایش روز افزون دستگاه ها و گجت های آی پیمتصل به اینترنت، این نیاز احساس شد که آی پی نسخه 4 دیگر پاسخگوی این همه دستگاه نمی باشد و باید IP توسعه یابد. ایده های زیادی برای این کار پیشنهاد داده شد که از جمله آنها IPv5 بود که مدتی هم به صورت آزمایش از آن استفاده شد اما باز هم پاسخگوی نیاز های آینده نبود و هنوز در مرحله آزمایشی باقی مانده است. برجسته ترین نسخه IP، نسخه ششم IP است که از نشانی 128 بیتی استفاده می کند و حدود 1038 × 3.4 دستگاه را می تواند آدرس دهی کند این در حالی است که نسخه پیشین آی پی یعنی نسخه چهارم از آدرس دهی 32 بیتی استفاده می کند و تنها قابلیت آدرس دهی به 109 × 4.3 (یعنی چیزی حدود 4 میلیارد) دستگاه را دارد.
نسخه های IP صفر تا ۳ نیز با توجه به نسخه های فوق، بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ طراحی شدند. نسخه‌های ۶ تا ۹ نیز برای طراحی جایگزینی در نظر هستند مانند SIPP، TP/SX، PIP و TUBA، که در بین آنها فقط IPv6 هنوز قابلیت استفاده دارد.
هنوز طیف استفاده از IPv6 چندان گسترده نشده اما از سال 2008 تمام سیستم های دولت آمریکا پشتیبانی از این نوع آدرس دهی را آغاز کردند.
